Kościół został rozbudowany; powstawały różne organizacje kościelne: świecki Zakon Karmelitański, III Zakon św. Franciszka, Stowarzyszenie Katolickiej Młodzieży Męskiej, Kongregacja Mariańska, Bractwo Żywego Różańca, Apostolstwo Modlitwy oraz Papieskie Dzieło Rozkrzewiania Wiary.
Historia naszej parafii
Pierwsze historyczne wzmianki o istnieniu Bierunia i wsi położonych w najbliższej okolicy pochodzą z XIII i XIV w. Wtedy to we wschodniej części śląska istniały dwa dekanaty: bytomski i oświęcimski. Z racji swej terytorialnej bliskości okoliczne wsie należały do dekanatu oświęcimskiego. Potem ziemie te przyłączono do nowopowstałego dekanatu pszczyńskiego, a w 1847 r. - mikołowskiego. Również różna była przynależność parafialna okolicznych wsi. Część należała do parafii w Oświęcimiu, część związana była z lędzińskim kościołem św. Klemensa i parafią w Chełmie.
Częste zmiany polityczne, jakie dotykały ziemię pszczyńską, kiedy to należała ona do władców polskich, czeskich, austriackich odbijały się w życiu kościelnym. Wreszcie w 1925 r. Bijasowice, Zabrzeg, Czarnuchowice i Nowy Bieruń utworzyły parafię, która związana jest z kościołem Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bieruniu Nowym. Ciekawa jest również historia budynku świątyni, który wcześniej był kościołem ewangelickim. W 1922 roku został od nich odkupiony i 5 listopada 1922 r. konsekrowany przez ks. Mateusza Bieloka, dziekana z Bierunia Starego, na świątynie katolicką. W roku następnym mianowany został pierwszy administrator tymczasowej parafii. Został nim ks. Franciszek Linek. Starania wiernych o ustanowienie parafii w Bieruniu Nowym zostały uwieńczone sukcesem dwa lata później. 1 sierpnia 1925 r. bp katowicki erygował parafię Nowy Bieruń przyłączając ją jednocześnie do dekanatu mysłowickiego.
Krzyż w Bijasowicach
Historia krzyża w Bijasowicach sięga roku 1887. Pan Biasowickiego Dworu Paul Lonczig ufundował krzyż po śmierci swoich dzieci: Anny i Hugona. Był on wyznania katolickiego.
Kolejne dzieje krzyża są związane z Pierwszym Powstaniem Śląskim, ponieważ pod Krzyżem zostali pochowani dwaj powstańcy śląscy:
- Karol Łukaszek 1898 - 1919
- Stanisław Habuda 1899 - 1919
Zostali oni zabici 19.08.1919 roku przez patrol Grenzschutzu.W źródłach historycznych można przeczytać:"(…) 19 sierpnia 1919 roku Krzyż drewniany już stał, lecz był już stary i pochylony. Wtedy to była okazja postawienia nowego (…)".
Fundatorami Krzyża byli:
Poul Lonczig - 1887
Anna i Paweł Gancorz oraz Anna i Piotr Kolny - 1919
Maria i Stanisław Gańcorz - 1958
Mieszkańcy Bijasowic - 2019
Kapliczki
Kaplica pod wezwaniem Matki Boskiej Różańcowej w Czarnuchowicach
Została wybudowana w roku 1956. Jest to największa kapliczka w nowobieruńskiej parafii. Stanowi wotum dziękczynne fundatora - p. Franciszka Baliona - za ocalenie życia w czasie II wojny światowej, a także za wybawienie z poważnej choroby. W środku umieszczony został ołtarz z obrazem Matki Bożej Różańcowej. Obok niego stoją figury świętych: Stanisława i Józefa. Po prawej stronie ołtarza znajduje się obraz Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia. Kapliczka żyje odmawianym tu różańcem oraz nabożeństwami majowymi. W ciągu roku odbywają się tu także kilkakrotnie Msze św. Kapliczka wiele ucierpiała w czasie tragicznej powodzi z roku 1997, która dotknęła wieś Czarnuchowice. Dlatego też na jej murze zaznaczono miejsce jak wysoko sięgała woda.
Kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bijasowicach-Kopani
Kapliczka znajduje się w pobliżu bijasowickiej szkoły. Swoje powstanie zawdzięcza młynarzowi Piekoszewskiemu, który ślubował Bogu, że jeżeli uchroni jego synów- żołnierzy od śmierci to wystawi mu kaplicę. Powstała w 1884 r. Kaplica jest jakby miniaturą kościoła. Na głównej ścianie jest ołtarz, a nad nim obraz NSPJ. W pobliżu stoją dwie figury Matki Bożej: Niepokalanej i Cierpiącej. Konfesjonał, obrazy, krzesła dopełniają wystrój budynku. W 1995 r. kaplica została wyremontowana dzięki środkom z Urzędu Miejskiego w Bieruniu.
Kapliczka Matki Boskiej Różańcowej w Bijasowicach
Trudno ustalić datę jej powstania. Na pewno istniała ona już w roku 1800 i najprawdopodobniej była fundacją właściciela bijasowickiego dworu, który w ten sposób chciał Bogu podziękować za odzyskane zdrowie. Kapliczka stoi w cieniu dwóch pięknych lip. Jest stosunkowo niewielka, ale uwagę może zwrócić harmonijne wyważenie proporcji . Jej bryła przypomina świątynie romańskie. Nad wejściem umieszczono figurkę Matki Boskiej. W środku zaś znajduje się niewielki ołtarz z krzyżem i świecznikiem oraz malowany na płótnie obraz Matki Bożej Różańcowej.
Kaplica Trójcy świętej w Zabrzegu
W Zabrzegu, blisko Wisły, stoi smukła kapliczka. Prawdopodobnie wybudowana została w drugiej połowie lat sześćdziesiątych XIX w. O jej powstaniu krąży wiele opowieści. Jedna z nich opowiada o karczmarzu - Żydzie, który cudownie uratowany z opresji postarał się wystawić kaplicę w podziękowaniu Bogu za Jego opiekę. Kapliczka otoczona jest metalowym płotem posiadającym tradycyjną, harmonijnie ułożoną ornamentykę. Wewnątrz obiektu znajduje się obraz Trójcy Przenajświętszej. Jest on współczesną kopią płótna nieznanego malarza. W kapliczce stoi też figura Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia